 |
| Add caption |
ေမေမ ဆံုးသြားၿပီးေနာက္ပိုင္း ေမ့ေမ့ရဲ႕ အရိပ္အေရာင္ေတြ လြမ္းေမာမႈေျပေလွ်ာ့ႏိုင္ဖိ
သူ ေမေမရဲ႕ေဆးကုသမႈစရိတ္ေတြနဲ႔
ိသေလာက္ေတာ့ သူ႔အေၾကြးေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္ ၁၀တန္းေအာင္တဲ့ အထိ ဆပ္လို႔ မကုန္ႏိုင္ေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူေမေမ့ ေရာဂါေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း၊ အေၾကြးေတြ ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ေနလို႔ စိတ္ညစ္ရတဲ့ အေၾကာင္း ၿငီးျငဴတာ လံုး၀မၾကားဖူးဘူး။
ေဖေဖဟာ သမရိုးက် ေဖေဖေတြလိုပါဘဲ… အရာရာကို အေလးထားတတ္တဲ့ပံုစံ နဲ႔ ခပ္ေအးေအးေနတတ္တယ္… ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိသေလာက္ ေဖေဖဟာ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာကို မေဖာ္ျပတတ္ဘူး…
ညေနေက်ာင္းဆင္းျပန္လာလို႔ အိမ္ကိုေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ သူကေတာ့ ေယာက်္ားတန္မဲ့ မီးဖိုခန္းမွာတစ္ေယာက္တည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ သားအဖႏွစ္ေယာက္အတြက္ ညစာကို ခ်က္ျပဳတ္ေနရွာတယ္… ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ေက်ာင္းမွာ ပထမရခဲ့တဲ့ ေအာင္စာရင္းကို သူ႔ကို ၀မ္းပမ္းတသာ ထုတ္ျပေပမဲ့ သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ ေခါင္းေလးကိုပြတ္ၿပီး “ေတာ္တယ္… သား” ဆိုတာေလးကိုဘဲ ျပံဳးၿပီးေျပာတတ္တယ္… ဒါေတာင္ ဒါဟာသူ႔ရဲ႕ အစြန္းဆံုလို႔ေတာင္ထင္ရတယ္…
ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ အမွားလုပ္မိတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာဆိုရင္ေတာ့ ဆူတာ၊ ဆံုးမတာက သူ႔အတြက္ပိုလြယ္ကူပံုရတယ္… တခါတေလ သူ အရမ္းစိတ္တိုတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ကို ရိုက္တတ္တယ္… ဒါမ်ိဳးရိုက္တတ္တဲ့ အႀကိမ္ရည္ကလဲ လက္ငါးေခ်ာင္းေတာင္မျပည့္ပါ
အဲဒီညမွာ သူ ကၽြန္ေတာ့ အခန္းထဲ ၀င္လာၿပီး ကၽြန္ေတာ့ကို ေဆးလိမ္းေပးတဲ့ အခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ေပ်ာ္ဟန္ေဆာင္ေနလိုက္တယ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ အမ်ားစုဟာ ပင္ပန္းခဲ့တယ္… ဒါေပမဲ့ ေဖေဖဟာ အလုပ္အရမ္းႀကိဳးစားတယ္… ေဖ့ေဖ့မွာ ဆႏၵတစ္ခုရွိတယ္… အဲဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကိုယ္ပိုင္ အိမ္ေလးတစ္လံုးပိုင္ဆိုင္ႏိ
အခ်ိန္ေတြဟာ ကုန္ဆံုးသြားတာ အရမ္းကိုျမန္ဆန္လြန္းတယ္… ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လဲ ေက်ာင္းၿပီးလို႔ ဘြဲ႔ရၿပီး အလုပ္ေကာင္းေကာင္းတစ္ခုရခဲ့
ေဖေဖဟာ သူ အသက္ ၅၈ႏွစ္ အရြယ္မွာ စၿပီး ေရာဂါ စျဖစ္ခဲ့တယ္… သူ အျပင္ထြက္သြားၿပီးရင္ အိမ္ျပန္တဲ့လမ္းကို ရွာမေတြ႔ေတာ့ဘူး… ေရွ႕တစ္ရက္က ေလွ်ာ္ထားတဲ့ အိပ္ယာခင္းက မေျခာက္ေသးဘူး… ဒီေန႔မွာ ဆိုဖာထိုင္ခံုက စိုျပန္ၿပီ… သူ သူ႔ဆီးကိုလဲ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး…
ကၽြန္ေတာ့ အလုပ္က အခုမွ ၀င္ခါစပါ… ဒါေပမဲ့ အိမ္ကို အျမဲတမ္းေစာေစာျပန္ေနရတယ္…
အိမ္နားက ေခါက္ဆြဲဆိုင္ကလဲ ခဏခဏ ဖုန္းဆက္လာတယ္… “မင္းအေဖကို လာျပန္ေခၚသြားလိုက္ဦး…”
ေခါက္ဆြဲရည္ေတြေပက်ံေနတဲ့ သူ႕ကို အျမဲလိုလို အိမ္ျပန္ေခၚသြားရတယ္…
တေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္အိမ္ျပန္ေရာက္လာၿပ
သူ႔ဆီကေန ကၽြန္ေတာ္ကို အံ့ၾသေစတဲ့ စကားတစ္ခြန္းေျပာထြက္လာတယ္…
သူ႔ေရာဂါ အေျခအေနဟာ တေန႔တျခာ ပိုပိုဆိုး၀ါးလာတာနဲ႔အမွ် တခါတေလ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သူလဲ ဆိုတာကို သူမမွတ္မိေတာ့ဘူး…
သူေရာဂါ အေျခေနဟာ ေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္ေကာင္း၊ ဆိုးတဲ့အခ်ိန္ဆိုးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျပဳစုႏိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာထက္ေက်ာ္လြန္ေနေလ
သူ႔ကို ပိုမိုေကာင္းမြန္တဲ့ ျပဳစု ကုသ ေပးမႈရေအာင္ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို
ေဖေဖ ေနေကာင္းမွတ္မိေနတဲ့ တစ္ေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ့ဆီကိုဖုန္းဆက္လာတယ
ကၽြန္ေတာ္လဲ ၾကားေရာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေဒါသထြက္သြားတယ္… “လူနာကို ဒီလိုေအာ္ဆဲေနရေလာက္ေအာင္ ခင္ဗ်ားက ဘာလဲ… ထြက္သြား… ခုထြက္သြား…”
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ဆြဲမထိုးမိေအာင္ စိတ္ကိုမနည္းထိန္းထားလိုက္ရ
တခဏတြင္း တိတ္ဆိတ္သြားတဲ့ အခန္းမွာ သူမထိန္းႏိုင္တဲ့ က်င္ငယ္ရည္ေတြဟာ ကုတင္းေစာင္းတေလွ်ာက္စီးက်ေ
ေဖေဖ့ရဲ႕ စာပြဲေပၚမွာ စာတစ္ေစာင္ တင္ထားတာေတြ႔လိုက္တယ္… ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဖေဖ အားစိုက္ၿပီးေရးထားတဲ့ စာတစ္ေစာင္နဲ႔ ၀ါထိန္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္သစ္တက္ပြဲတုန္းက ရိုက္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုေလး… စာေရးထားတာကေတာ့…
“သား… ေဖေဖ ေတာင္းပန္ပါတယ္… ေဖေဖေနမေကာင္းျဖစ္တာ သားကို ေတာ္ေတာ္ေလး ဒုကၡေပး
ေနမိၿပီ… ေဖေဖ… သားကို ေမ့မွာေၾကာက္တယ္… သားကို မွတ္မိႏိုင္ဖို႔ အတြက္ ေဖေဖ ေတာ္ေတာ္ေလးႀကိဳးစားေနတယ္… သား ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေကာင္းေကာင္းဂရုစိုက္ေနာ္…”
စာ အိတ္ထဲမွာ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ေဖေဖ့ရဲ႕ဘဏ္စာအုပ္ေလးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့နာမည္ပါတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္လႊဲစာ… ဒါကေတာ့ သူ ဒီတစ္ဘ၀လံုးႀကိဳးစာခဲ့သမွ် နဲ႔ ဒီတစ္ဘ၀လံုး ကၽြန္ေတာ့ ကိုေပးခဲ့တဲ့ အခ်စ္ေတြပါဘဲ…
သူကေတာ့ သူ႕ရဲ႕အခ်ိန္ေတြ၊ ခြန္အားေတြ အားလံုးကိုစိုက္ထုတ္ေပးၿပီး
သူအိုလာတဲ့ အခ်ိန္မွာက်ေတာ့ သူ႕ရဲ႕ မွတ္ဥာဏ္ေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ရုပ္သိမ္းသြားခ
အခ်စ္ကို အခ်စ္ဆံုးအတြက္ထားေပးခဲ့ပါတ
Zane
မွ်ေ၀ေပးတာလဲ ေမတၱာတစ္ခုပါ ♥
ေဖေဖဟာ သမရိုးက် ေဖေဖေတြလိုပါဘဲ… အရာရာကို အေလးထားတတ္တဲ့ပံုစံ နဲ႔ ခပ္ေအးေအးေနတတ္တယ္… ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိသေလာက္ ေဖေဖဟာ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာကို မေဖာ္ျပတတ္ဘူး…
ညေနေက်ာင္းဆင္းျပန္လာလို႔ အိမ္ကိုေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ သူကေတာ့ ေယာက်္ားတန္မဲ့ မီးဖိုခန္းမွာတစ္ေယာက္တည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ သားအဖႏွစ္ေယာက္အတြက္ ညစာကို ခ်က္ျပဳတ္ေနရွာတယ္… ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ေက်ာင္းမွာ ပထမရခဲ့တဲ့ ေအာင္စာရင္းကို သူ႔ကို ၀မ္းပမ္းတသာ ထုတ္ျပေပမဲ့ သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ ေခါင္းေလးကိုပြတ္ၿပီး “ေတာ္တယ္… သား” ဆိုတာေလးကိုဘဲ ျပံဳးၿပီးေျပာတတ္တယ္… ဒါေတာင္ ဒါဟာသူ႔ရဲ႕ အစြန္းဆံုလို႔ေတာင္ထင္ရတယ္…
ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ အမွားလုပ္မိတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာဆိုရင္ေတာ့ ဆူတာ၊ ဆံုးမတာက သူ႔အတြက္ပိုလြယ္ကူပံုရတယ္… တခါတေလ သူ အရမ္းစိတ္တိုတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ကို ရိုက္တတ္တယ္… ဒါမ်ိဳးရိုက္တတ္တဲ့ အႀကိမ္ရည္ကလဲ လက္ငါးေခ်ာင္းေတာင္မျပည့္ပါ
အဲဒီညမွာ သူ ကၽြန္ေတာ့ အခန္းထဲ ၀င္လာၿပီး ကၽြန္ေတာ့ကို ေဆးလိမ္းေပးတဲ့ အခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ေပ်ာ္ဟန္ေဆာင္ေနလိုက္တယ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ အမ်ားစုဟာ ပင္ပန္းခဲ့တယ္… ဒါေပမဲ့ ေဖေဖဟာ အလုပ္အရမ္းႀကိဳးစားတယ္… ေဖ့ေဖ့မွာ ဆႏၵတစ္ခုရွိတယ္… အဲဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကိုယ္ပိုင္ အိမ္ေလးတစ္လံုးပိုင္ဆိုင္ႏိ
အခ်ိန္ေတြဟာ ကုန္ဆံုးသြားတာ အရမ္းကိုျမန္ဆန္လြန္းတယ္… ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လဲ ေက်ာင္းၿပီးလို႔ ဘြဲ႔ရၿပီး အလုပ္ေကာင္းေကာင္းတစ္ခုရခဲ့
ေဖေဖဟာ သူ အသက္ ၅၈ႏွစ္ အရြယ္မွာ စၿပီး ေရာဂါ စျဖစ္ခဲ့တယ္… သူ အျပင္ထြက္သြားၿပီးရင္ အိမ္ျပန္တဲ့လမ္းကို ရွာမေတြ႔ေတာ့ဘူး… ေရွ႕တစ္ရက္က ေလွ်ာ္ထားတဲ့ အိပ္ယာခင္းက မေျခာက္ေသးဘူး… ဒီေန႔မွာ ဆိုဖာထိုင္ခံုက စိုျပန္ၿပီ… သူ သူ႔ဆီးကိုလဲ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး…
ကၽြန္ေတာ့ အလုပ္က အခုမွ ၀င္ခါစပါ… ဒါေပမဲ့ အိမ္ကို အျမဲတမ္းေစာေစာျပန္ေနရတယ္…
အိမ္နားက ေခါက္ဆြဲဆိုင္ကလဲ ခဏခဏ ဖုန္းဆက္လာတယ္… “မင္းအေဖကို လာျပန္ေခၚသြားလိုက္ဦး…”
ေခါက္ဆြဲရည္ေတြေပက်ံေနတဲ့ သူ႕ကို အျမဲလိုလို အိမ္ျပန္ေခၚသြားရတယ္…
တေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္အိမ္ျပန္ေရာက္လာၿပ
သူ႔ဆီကေန ကၽြန္ေတာ္ကို အံ့ၾသေစတဲ့ စကားတစ္ခြန္းေျပာထြက္လာတယ္…
သူ႔ေရာဂါ အေျခအေနဟာ တေန႔တျခာ ပိုပိုဆိုး၀ါးလာတာနဲ႔အမွ် တခါတေလ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သူလဲ ဆိုတာကို သူမမွတ္မိေတာ့ဘူး…
သူေရာဂါ အေျခေနဟာ ေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္ေကာင္း၊ ဆိုးတဲ့အခ်ိန္ဆိုးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျပဳစုႏိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာထက္ေက်ာ္လြန္ေနေလ
သူ႔ကို ပိုမိုေကာင္းမြန္တဲ့ ျပဳစု ကုသ ေပးမႈရေအာင္ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို
ေဖေဖ ေနေကာင္းမွတ္မိေနတဲ့ တစ္ေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ့ဆီကိုဖုန္းဆက္လာတယ
ကၽြန္ေတာ္လဲ ၾကားေရာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေဒါသထြက္သြားတယ္… “လူနာကို ဒီလိုေအာ္ဆဲေနရေလာက္ေအာင္ ခင္ဗ်ားက ဘာလဲ… ထြက္သြား… ခုထြက္သြား…”
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ဆြဲမထိုးမိေအာင္ စိတ္ကိုမနည္းထိန္းထားလိုက္ရ
တခဏတြင္း တိတ္ဆိတ္သြားတဲ့ အခန္းမွာ သူမထိန္းႏိုင္တဲ့ က်င္ငယ္ရည္ေတြဟာ ကုတင္းေစာင္းတေလွ်ာက္စီးက်ေ
ေဖေဖ့ရဲ႕ စာပြဲေပၚမွာ စာတစ္ေစာင္ တင္ထားတာေတြ႔လိုက္တယ္… ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဖေဖ အားစိုက္ၿပီးေရးထားတဲ့ စာတစ္ေစာင္နဲ႔ ၀ါထိန္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္သစ္တက္ပြဲတုန္းက ရိုက္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုေလး… စာေရးထားတာကေတာ့…
“သား… ေဖေဖ ေတာင္းပန္ပါတယ္… ေဖေဖေနမေကာင္းျဖစ္တာ သားကို ေတာ္ေတာ္ေလး ဒုကၡေပး
ေနမိၿပီ… ေဖေဖ… သားကို ေမ့မွာေၾကာက္တယ္… သားကို မွတ္မိႏိုင္ဖို႔ အတြက္ ေဖေဖ ေတာ္ေတာ္ေလးႀကိဳးစားေနတယ္… သား ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေကာင္းေကာင္းဂရုစိုက္ေနာ္…”
စာ အိတ္ထဲမွာ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ေဖေဖ့ရဲ႕ဘဏ္စာအုပ္ေလးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့နာမည္ပါတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္လႊဲစာ… ဒါကေတာ့ သူ ဒီတစ္ဘ၀လံုးႀကိဳးစာခဲ့သမွ် နဲ႔ ဒီတစ္ဘ၀လံုး ကၽြန္ေတာ့ ကိုေပးခဲ့တဲ့ အခ်စ္ေတြပါဘဲ…
သူကေတာ့ သူ႕ရဲ႕အခ်ိန္ေတြ၊ ခြန္အားေတြ အားလံုးကိုစိုက္ထုတ္ေပးၿပီး
သူအိုလာတဲ့ အခ်ိန္မွာက်ေတာ့ သူ႕ရဲ႕ မွတ္ဥာဏ္ေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ရုပ္သိမ္းသြားခ
အခ်စ္ကို အခ်စ္ဆံုးအတြက္ထားေပးခဲ့ပါတ
Zane
မွ်ေ၀ေပးတာလဲ ေမတၱာတစ္ခုပါ ♥
No comments:
Post a Comment