လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ဦးမည့္ ဂစ္တာသမား

The Voice Weekly

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အေအာင္ျမင္ဆံုး ေတးဂီတဝိုင္း တစ္ဝိုင္းျဖစ္သည့္ Iron Cross တီးဝိုင္း၏ Lead ဂစ္တာသမားတစ္ဦးအျဖစ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေအာင္ျမင္မႈ ရရွိထားသူ၊ လူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ားလည္း လုပ္ေဆာင္ သြားဦးမည့္သူမွာ ခ်စ္စမ္းေမာင္ျဖစ္သည္။

 သူ႔ကို ဧရာဝတီတိုင္းေဒသႀကီး ဟသၤာတၿမိဳ႕နယ္၊ ႏြယ္ေခြ ေက်းရြာတြင္ သင္းအုပ္ဆရာဖခင္ႏွင့္ သာမန္အိမ္ရွင္မတစ္ဦး ျဖစ္ေသာ မိခင္တို႔မွ ေမြးဖြားခဲ့သည္။ ေမြးခ်င္းေမာင္ႏွမ ငါးဦးရွိၿပီး သူကအငယ္ဆံုးသား ျဖစ္သည္။ ဘဝတြင္ ဂစ္တာသမားတစ္ဦးအျဖစ္ ေအာင္ျမင္မႈ ရရွိေနျခင္းမွာ ဘုရားေပးေသာ ပါရမီေၾကာင့္ဟု ယူဆေၾကာင္း သူကဆိုသည္။

ေလးႏွစ္သားတြင္ ဂစ္တာစတီး

ခရစ္ယာန္ ဘာသာဝင္ အသိုင္းအဝိုင္းတြင္ ေမြးဖြားခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ဂီတႏွင့္ မစိမ္းသလို၊ အစ္ကိုျဖစ္သူမ်ား ကလည္း အိမ္တြင္ ဂစ္တာမ်ား တီးခတ္ေနျခင္းေၾကာင့္ ငယ္စဥ္ကတည္းက ဂစ္တာႏွင့္ သူထိေတြ႕ခဲ့ရၿပီး ေလးႏွစ္သားအရြယ္ကပင္ ဂစ္တာစတင္ တီးခတ္ခဲ့သည္ဟု သူကဆိုသည္။ သူ႔ကိုဂစ္တာ တီးခတ္တတ္ေအာင္ စတင္ သင္ၾကားေပးခဲ့သူမ်ားမွာ သူ႔အစ္ကိုႏွစ္ဦးျဖစ္ၿပီး အစ္ကိုမ်ား ဂစ္တာတီးၿပီး ခ်ထားပါက သူေကာက္ကိုင္ၿပီး ေလွ်ာက္တီးေလ့ရွိသည္။

သူငယ္တန္း ေက်ာင္းသားအရြယ္ မိဘဆရာ ကန္ေတာ့ပြဲတြင္ သူႏွင့္ရြယ္တူ ကေလးမ်ားႏွင့္ ဂစ္တာ တီး၍ သီဆိုေဖ်ာ္ေျဖခဲ့ဖူးသလို တတိယတန္း ေက်ာင္းသားအရြယ္တြင္လည္း သူဂစ္တာတီးတတ္ သည္ကိုသိေသာ သူတို႔ရြာတြင္ ဒံုမင္းတီး ဦးေအာင္သန္းႏွင့္အတူ မဂၤလာေဆာင္ႏွင့္ အလွဴပြဲမ်ားကို သူလိုက္လံ တီးခတ္ခဲ့ဖူးသည္။ ထိုစဥ္က တစ္ညကို ၁၀ က်ပ္ရသည္ဟု သူကေျပာျပသည္။ ပဥၥမတန္း ေက်ာင္းသားအရြယ္တြင္လည္း သီခ်င္းဆိုခ်င္ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားေၾကာင့္ နယ္ၿမိဳ႕မ်ားတြင္ သူလိုက္လံ ေဖ်ာ္ေျဖခဲ့ဖူးသည္။

ဆရာေကာင္းႏွင့္ ေတြ႕ခဲ့တယ္

သူဂစ္တာတီး ဝါသနာပါသည္ကို သိသည့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ဆည္ေျမာင္းဦးစီးဌာနတြင္ အလုပ္ဝင္ေန ေသာ အစ္မျဖစ္သူက ဆယ္ရက္ၾကာ ဂစ္တာသင္တန္းတစ္ခုကို တက္ေရာက္ရန္အတြက္ သူ႔ကိုရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ေခၚခဲ့သည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ MYC ဘုရားေက်ာင္းတြင္ တက္ေရာက္ရသည့္ ဆယ္ရက္ၾကာ ဂစ္တာသင္တန္း၌ သူ႔ဘဝ၏ လက္ဦးဆရာျဖစ္သည့္ ဂစ္တာပညာရွင္ ေစာဘြဲ႕မွဴးႏွင့္ သူေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရသည္။ ေစာဘြဲ႕မွဴးႏွင့္ ေတြ႕ဆံုၿပီးေနာက္တြင္ ဂစ္တာပညာကို ပိုမို႐ူးသြပ္လာခဲ့သည္ဟု သူကေျပာျပသည္။

ဂစ္တာသင္တန္းကို ဆယ္ရက္ၾကာ တက္ေရာက္ၿပီးေနာက္တြင္ နယ္သို႔ သူတစ္ေခါက္ျပန္ခဲ့ရသည္။ နယ္သို႔ ျပန္ေရာက္ေသာ အခါတြင္လည္း စားလို႔မဝင္၊ အိပ္လို႔မေပ်ာ္ဘဲ ဂစ္တာပညာကိုသာ တစ္ခ်ိန္လံုး ေလ့လာဆည္းပူးခ်င္ေနေသာ သူ႔ကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနေသာ မိဘမ်ားက ရန္ကုန္ရွိ အစ္မထံသို႔ ျပန္လည္ ေစလႊတ္ၿပီး သူလိုအပ္သမွ်ကို တတ္ႏိုင္သမွ် ပံ့ပိုးေပးမည္ဟု ေျပာၾကားသည့္အတြက္ ရန္ကုန္သို႔ သူျပန္လာခဲ့သည္။

ရန္ကုန္သို႔ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္လည္ ေရာက္ရွိလာေသာ အခါတြင္ ေစာဘြဲ႕မွဴးႏွင့္ သူပိုမိုရင္းႏွီးခင္မင္ လာခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က ေစာဘြဲ႕မွဴးမွာ ေဆးျဖတ္ခါစ ျဖစ္သည့္အတြက္ ဂစ္တာသိပ္မတီး ႏုိင္ေသာ္လည္း သူ႔ကို အၿမဲလိုလို အားေပးေလ့ရွိသလို သူကလည္း တေလးတစား ဆက္ဆံၿပီး ေဝယ်ာဝစၥမ်ား လုပ္ေပးခဲ့သည္ဟု သူကဆိုသည္။

ေစာဘြဲ႕မွဴး ေဆးျဖတ္ၿပီးေနာက္အျပင္ Recording မ်ားတြင္ ဂစ္တာ သြားေရာက္တီးေသာအခါ သူ႔ကိုလည္း ေခၚေဆာင္သြားခဲ့ၿပီး အခြင့္အေရးရလွ်င္ ရသလို သူ႔ကိုလည္း ေပးတီးခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က အမ်ားဆံုး တီးေပးခဲ့ရသည္မွာ ဂီတလုလင္ ဦးကိုကို၏ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားမ်ားျဖစ္ၿပီး ထိုသို႔တီးခတ္မႈက အေတြ႕အႀကံဳမ်ားစြာ ရေစခဲ့ေၾကာင္း သူကေျပာျပသည္။ “ကိုယ္သူ႔ကို ေက်းဇူးတင္ရမွာတစ္ခုက ေတးသံရွင္ စိုးလြင္လြင္ရဲ႕ မာနမ်က္ႏွာစီးရီး တစ္ေခြလံုးကို သူ Solo တီးထားတာကို ဖ်က္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို အသစ္ျပန္တီးခိုင္းတယ္။ ဒီစီးရီးက ကြၽန္ေတာ့္ ပထမဆံုး ဂစ္တာသမား ဘဝအစမွာ တီးခဲ့ရတဲ့ စီးရီးပါ။ အဲဒီေခတ္တုန္းက စတူဒီယိုမွာ Day Duty တစ္ခုလံုးယူၿပီး သီခ်င္းသြင္းမယ္ဆို ေလး၊ ငါးေျခာက္ပုဒ္ေလာက္ သြင္းလို႔ရတဲ့ေခတ္မွာ ကြၽန္ေတာ္က ဂစ္တာ Solo သက္သက္ကို တစ္ေန႔လံုး အခ်ိန္ယူၿပီး တီးတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ျဖစ္ေစခ်င္ေတာ့ အားလံုးကလည္း အားေပးတယ္။ Day Duty တစ္ခုလံုးကို ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း တီးတာဆိုေတာ့ ကုန္က်စရိတ္ အမ်ားႀကီး ရွိေပမယ့္ ဒီေန႔မၿပီးလည္း ျပႆနာ မရွိဘူးဆိုၿပီး ဆရာေစာဘြဲ႕မွဴးက အားေပးခဲ့တယ္။ ဆရာနဲ႔ကြၽန္ေတာ္က ေနာက္ပိုင္း သားအဖလို ျဖစ္သြားတယ္။ သူကလည္း အိမ္မျပန္ေတာ့ဘူး။ ဘုရားေက်ာင္းမွာပဲ ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ေက်ာင္းဆင္းတာနဲ႔ ေက်ာင္းစိမ္းနဲ႔လာၿပီး ဂစ္တာလာတီးတယ္” ဟု ေစာဘြဲ႕မွဴးနဲ႔ ပတ္သက္သည့္ အမွတ္တရ အျဖစ္အပ်က္ကုိ သူက ေျပာျပသည္။

Iron Cross

ေစာဘြဲ႕မွဴးႏွင့္အတူ အျပင္ Recording မ်ားတြင္ သူလိုက္လံ တီးခတ္ခဲ့သလို ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေစာဘြဲ႕မွဴးကိုယ္တိုင္ တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ Symphony တီးဝိုင္းအျပင္ New Waves ႏွင့္ Success တီးဝိုင္းမ်ားတြင္ သူတီးခတ္ခဲ့သည္။

အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ Symphony တီးဝိုင္းကို ဖ်က္သိမ္းခဲ့ၿပီးေနာက္တြင္ ေစာဘြဲ႕မွဴးက သူအပါအဝင္ New Waves တီးဝိုင္းမွ ကိုခရမ္းႏွင့္ ကိုခင္ေမာင္သန္႔၊ မိုးေသာက္ပန္း တီးဝိုင္းမွ ကိုဗညားႏိုင္တို႔ကို စုစည္း၍ Iron Cross တီးဝိုင္းကို စတင္တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ Iron Cross တီးဝိုင္းမွာ စတင္တည္ေထာင္ၿပီး ေသာ္လည္း နာမည္သာရွိၿပီး သူမွလြဲ၍ တီးဝိုင္းရွိ အျခားသူမ်ားမွာ အျပင္ Recording မ်ားတြင္ လိုက္လံ တီးခတ္ေသာေၾကာင့္ တီးဝိုင္းတြင္ သူတစ္ေယာက္တည္းလိုလုိ က်န္ေနခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တီးဝိုင္း ရပ္တည္ရွင္သန္ရန္အတြက္ Iron Cross တီးဝိုင္း၏ မန္ေနဂ်ာျဖစ္သူ ေဒါက္တာကိုကိုလြင္က အဖြဲ႕သားမ်ားကို အစည္းအေဝးတစ္ခု ေခၚယူ၍ တိုင္ပင္ခဲ့ သည္။ အမ်ားသေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ Iron Cross တီးဝိုင္းကို အလုပ္အပ္ႏွံမႈ မရွိပါက အျပင္ Recording မ်ားကို လိုက္မတီးဘဲ ဒီအတိုင္းသာေနရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့သည္။

Iron Cross တီးဝိုင္းကို စတင္တည္ေထာင္စ ကာလမ်ားတြင္ လူအမ်ားက တီးဝိုင္းကို ေစာဘြဲ႕မွဴးတီးဝိုင္း ဟုသာ လူသိမ်ားခဲ့သည္။ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္တြင္နယ္မွ ရန္ကုန္သို႔ စီးရီးသြင္းရန္ ဆင္းလာေသာ ေတးသံရွင္ ေလးျဖဴႏွင့္ Iron Cross တီးဝိုင္းတို႔ ပူးေပါင္းမိၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ တီးဝိုင္းမွာ ပိုမိုေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ Iron Cross တီးဝိုင္းေအာင္ျမင္မႈ အတြက္ ေက်းဇူးတင္ရမည့္သူမွာ ထိုစဥ္က သ႐ုပ္ေဆာင္ အျဖစ္သာမက ေတးသံရွင္အျဖစ္ပါ ေအာင္ျမင္မႈ ရေနေသာ စိုးသူျဖစ္ၿပီး သူသီဆုိေသာ စင္ျမင့္ေဖ်ာ္ေျဖပြဲ တိုင္းတြင္ Iron Cross တီးဝိုင္းကို လက္တြဲေခၚယူခဲ့သည္ဟု သူကေျပာျပသည္။

ယခုအခါ Iron Cross တီးဝိုင္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အေအာင္ျမင္ဆံုး တီးဝိုင္းျဖစ္ေနသလို သူ႔ကိုလည္း အေတာ္ဆံုး ဂစ္တာပညာရွင္ တစ္ေယာက္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳ ခံေနရၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုကဲ့သို႔ အေနအထားမ်ဳိး ေရာက္ရွိရန္ အခက္အခဲမ်ားစြာ ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရသည္ဟု သူကေျပာျပသည္။

“ဘဝစတာကေတာ့ သုညကစတာပဲ။ ငယ္ငယ္က သီခ်င္းနားေထာင္ခ်င္ရင္ေတာ့ ကက္ဆက္ မရွိေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြမွာ နားေထာင္ရတယ္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ရတာလည္း သိပ္ဝါသနာ မပါဘူး။ သီခ်င္းနားေထာင္ခ်င္လို႔သာ သြားတာ။ ေနာက္ပိုင္း ဂစ္တာတီးက်င့္ဖို႔ အတြက္ ကက္ဆက္ အစုတ္ကေလး တစ္ခုကို ဝယ္ၿပီးနားေထာင္ရတယ္။ ေတာ္ေတာ့္ကို မျပည့္မစံုနဲ႔ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရတယ္” ဟု သူက ေျပာျပသည္။

ကိုယ္တိုင္ ဆက္ေလ့လာတယ္

Iron Cross တီးဝိုင္းဖြဲ႕ၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူ၏ဂစ္တာပညာ တိုးတက္ဖို႔အတြက္ ကိုယ္တိုင္သာ အားထုတ္ ေလ့လာခဲ့သည္ဟု သူကေျပာျပသည္။ သူတို႔ ေခတ္တြင္ ဂစ္တာေလ့က်င့္ရန္ Guitar Lessons ေခြမ်ား ရွားပါးသလို Video Tapes မ်ားကို ၾကည့္၍သာ ေလ့က်င့္ခဲ့ရၿပီး ယခုေခတ္တြင္မူ Guitar Lessons ဒီဗီဒီေခြမ်ား အလြယ္တကူ ရရွိႏိုင္ၿပီး အင္တာနက္ ထြန္းကားလာသည့္အတြက္ ေနာက္မ်ဳိးဆက္မ်ား အတြက္လည္း ဂစ္တာပညာကို အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႕စြာ ေလ့လာဆည္းပူးခြင့္ ရရွိေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း သူကဆိုသည္။

ဂစ္တာပညာႏွင့္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ျပဳေနသည့္အတြက္ ဂစ္တာကို အၿမဲလိုလို ထိေတြ႕တီးခတ္ေနရကာ Recording မ်ားတြင္ တီးခတ္မႈကလည္း သူ႔အတြက္ ေလ့က်င့္သလို ျဖစ္ေနၿပီး ညဘက္ အိပ္မေပ်ာ္ေသာ အခါမ်ားတြင္လည္း ဂစ္တာထတီးေလ့ ရွိသည္ဟု သူကေျပာျပသည္။

သူ႔ဘဝ၏ ဂစ္တာသူရဲေကာင္းမွာ ဆရာေစာဘြဲ႕မွဴး ျဖစ္ၿပီး မဇၩိမလိႈင္း တီးဝိုင္းမွ ဂစ္တာသမား ေဇာ္မ်ဳိးထြဋ္ကိုလည္း ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သလို က်န္သည့္ ဂစ္တာသမားမ်ားမွာလည္း သူ႔အတြက္ ျမင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာမ်ား ျဖစ္သည္ဟု သူကဆိုသည္။ ျပည္ပရွိ ဂစ္တာသမား မ်ားထဲမွလည္း သူ၏ ဂစ္တာပညာအတြက္ အေထာက္အကူ ျပဳႏိုင္မည့္ သူမ်ားထံမွ ေလ့လာဆည္းပူးေလ့ ရွိသည္ဟု သူက ေျပာျပသည္။

ေငြေခ်းၿပီး ဝယ္ရတယ္

ဂစ္တာပညာကို ငယ္စဥ္ကတည္းက ဝါသနာပါေသာ သူက ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာ ဂစ္တာမ်ားကိုလည္း ဝယ္ယူစုေဆာင္းေလ့ ရွိသည္။ သူ႔ထံတြင္ ကမာၻ႔နာမည္ႀကီး အမွတ္တံဆိပ္ ဂစ္တာမ်ား ျဖစ္ေသာ Fender, Gibson စေသာ ဂစ္တာမ်ား အပါအဝင္ ဂစ္တာေပါင္းမ်ားစြာ ပိုင္ဆိုင္ထားၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း ဂစ္တာသမား ဘဝအစတြင္ သူပထမဆံုး ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရေသာ ဂစ္တာေလး အေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာင္း ေျပာျပသည္။

“အဲဒီတုန္းက ကြၽန္ေတာ္ ပထမဆံုးဝယ္တာ Electric ဂစ္တာေလး တစ္လံုးပါ။ ေစ်းႏႈန္းက ၅၇၀၀၀ ေလာက္ေပးရတယ္။ ဒီေငြပမာဏကို မတတ္ႏိုင္တဲ့အတြက္ သူမ်ားဆီက ပိုက္ဆံေတြ လိုက္ေခ်းၿပီး ဝယ္၊ ၿပီးမွ တျဖည္းျဖည္း ျပန္ဆပ္ရတာေပါ့” ဟု သူကဆိုသည္။

PTL စတူဒီယို

Iron Cross တီးဝိုင္းႏွင့္ ေအာင္ျမင္ေနေသာ အခ်ိန္ျဖစ္သည့္ ‘၁၉၉၇’ ခုႏွစ္တြင္ သူ၏ကိုယ္ပိုင္ စတူဒီယို ေထာင္ရန္ အေၾကာင္း ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က လင္း၊ ေမ၊ စတူဒီယို (D)၊ အိုေအစစ္ စေသာ စတူဒီယိုမ်ားတြင္ လိုက္လံတီးခတ္ခဲ့ရၿပီး ကိုယ္ပိုင္စတူဒီယို ေထာင္ရန္ရည္ရြယ္ခ်က္ လံုးဝမရွိခဲ့ဟု သူကဆိုသည္။

ထိုစဥ္ သူ၏သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးက စတူဒီယို ပစၥည္းမ်ားကို ေရာင္းခ်လိုေၾကာင္း ၾကားရသည့္အတြက္ စိတ္ဝင္စား၍ ေမးျမန္းၾကည့္ေသာအခါ ေငြအရစ္က်ေပး၍ ပစၥည္းမ်ားကို ယူႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာေသာေၾကာင့္ သူယူခဲ့သည္။ ရရွိလာေသာ ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ စတူဒီယိုတစ္ခု စတင္ရန္ ျပင္ဆင္ဆဲ အခ်ိန္တြင္ပင္ စတူဒီယို ပစၥည္းမ်ားကို သူ၏သူငယ္ခ်င္းႏွင့္အတူ ပိုင္ဆိုင္ထားေသာသူက ပစၥည္းမ်ားကို အရစ္က် ေငြေခ်စနစ္ျဖင့္ မေရာင္းလိုဘဲ ေငြတစ္လံုးတည္း လိုခ်င္သည္ဟု ဆိုကာ ပစၥည္းမ်ားကို ျပန္ယူသြားသည့္အတြက္ သူစိတ္ဓာတ္က်ခဲ့ရသည္။ သူစိတ္ဓာတ္က်သြားမည္ကို မလိုလားေသာ သူ၏ေယာကၡမ ျဖစ္သူက ပစၥည္းတန္ဖိုး အားလံုးကို သူ႔ကိုယ္စား ေပးေခ်ထားမည္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္မွတျဖည္းျဖည္း ျပန္ဆပ္ရန္ ေျပာသည့္အတြက္ စတူဒီယို ပစၥည္းမ်ားကို သူျပန္ယူခဲ့ၿပီး PTL စတူဒီယိုကို စတင္တည္ေထာင္ခဲ့သည္။

PTL စတူဒီယိုကို ဦးေဆာင္ တည္ေထာင္ေသာ သူကိုယ္တိုင္က အေတြ႕အႀကံဳ နည္းပါးသည့္အတြက္ အစပိုင္းတြင္ စတူဒီယိုအေပၚ ယံုၾကည္မႈ နည္းပါးသည့္ အျဖစ္မ်ဳိးႏွင့္ ႀကံဳခဲ့ရသည္။ သူကိုယ္တိုင္က သမာၻမရွိသည့္ စတူဒီယိုမ်ားတြင္ သြားေရာက္တီးခတ္ပါက ေနာက္ေက်ာမလံုသလို ခံစားရသည့္အတြက္ ထိုကဲ့သို႔ ယံုၾကည္မႈ နည္းပါးျခင္းကို ကိုယ္ခ်င္းစာသည္ဟု သူကဆိုသည္။

PTL စတူဒီယိုႏွင့္ ပတ္သက္၍ သူ၏ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ကို ေစ့ေဆာ္ေပးေသာ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုကိုလည္း သူက ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာျပသည္။
“အဲဒီတုန္းက ကိုအငဲရဲ႕ Unplugged စီးရီးက PTL မွာ အရင္သြင္းတာ။ ေနာက္မွ သူဘယ္လိုစိတ္ကူး ေပါက္လဲ မသိဘူးေပါ့ေနာ္။ သူ႔ကိုက်ပ္ေပးတဲ့သူေတြလည္း ရွိရင္ ရွိမွာေပါ့။ ပိုက္ဆံ အကုန္အက်ခံၿပီးမွ မင္းတစ္ခုခု ျဖစ္သြားရင္ မလြယ္ဘူးဆိုၿပီး ေျပာၾကမွာေပါ့။ အဲဒီအေခြႀကီးကို လင္းစတူဒီယိုမွာ ျပန္သြားသြင္းတယ္။ ဘဝမွာေတာ့ အဲဒီတစ္ခ်က္ေတာ့ နည္းနည္းအခံရ အခက္ဆံုးေပါ့ေနာ္။ ဒီမွာသြင္းၿပီးခါမွ တျခားေနရာမွာ ျပန္သြားသြင္းရတယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကိုယံုၾကည္မႈ မရွိဘူးဆိုတာ သိသြားတယ္။ အဲဒီကေနစၿပီး အျပင္းအထန္ ႀကိဳးစားတယ္”

PTL စတူဒီယိုအတြက္ ဒစ္ဂ်စ္တယ္စနစ္၊ ကြန္ပ်ဴတာစနစ္ႏွင့္ အသံုးျပဳ အသံသြင္းယူမႈ အပိုင္းကို သူစိတ္ဝင္တစား ေလ့လာခဲ့သလို အရည္အေသြးျမင့္ ေနာက္ဆံုးေပၚစက္ပစၥည္းမ်ား အျမတ္အစြန္းကို အဓိက မထားဘဲ ဝယ္ယူျဖည့္ဆည္းၿပီး ေစတနာအျပည့္ႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့သည့္အတြက္ လူအမ်ား၏ ယံုၾကည္မႈ ရရွိလာသလို Iron Cross တီးဝိုင္းမွ ေတးသံရွင္မ်ားကလည္း PTL စတူဒီယိုတြင္သာ အသံသြင္းယူမႈေၾကာင့္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေအာင္ျမင္မႈ ရရွိလာခဲ့သည္ဟု သူကဆိုသည္။

မိသားစု

သူ၏ဇနီးျဖစ္သူမွာ MYC ဘုရားေက်ာင္းမွ ေဒါက္တာေဒးဗစ္႐ံုမို၏ သမီးျဖစ္ၿပီး သူ႔တြင္သားသမီး သံုးေယာက္ရွိေနၿပီ ျဖစ္သည္။ သားသမီးသံုးေယာက္အနက္ အငယ္ဆံုး သမီးျဖစ္သူမွာ သူငယ္စဥ္ကကဲ့သို႔ ဂစ္တာတီးျခင္းကို ဝါသနာပါၿပီး ေန႔ရွိသေရြ႕ အၿမဲလိုလို ေလ့က်င့္ေနေလ့ ရွိသည့္အတြက္ က်န္းမာေရးထိခိုက္မည္ စိုးေသာေၾကာင့္ ထိုကဲ့သို႔ မျပဳလုပ္ရန္ တားထားရသည္ဟု သူကဆိုသည္။ သားသမီးမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ သူ၏ဆႏၵကိုလည္း ေအာက္ပါအတိုင္း ဖြင့္ဟသည္။

“သားသမီးေတြအေပၚ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေတာ့ အမ်ားႀကီးမထားပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ ဂစ္တာတီးလို႔ သူတို႔ လိုက္တီးရမယ္ ဆိုတာမ်ဳိးေတာ့ မရွိဘူး။ အဲဒီလို တီးၿပီး ေအာင္ျမင္သြားရင္ေတာ့ အတိုင္းထက္အလြန္ ေပါ့။ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာလည္း ဘုရားသခင္ အလိုေတာ္ရွိမွလည္း ျဖစ္တာဆိုေတာ့ ဘုရားသခင္က ဘယ္လို အလိုေတာ္ရွိမွန္း မသိေတာ့ သူတို႔အေပၚလည္း မူတည္ တာေပါ့ေနာ္”

လူမႈေရး ပိုလုပ္ျဖစ္မယ္

အနာဂတ္တြင္ သူဝါသနာပါေသာ ဂစ္တာကို အၿမဲတမ္း တီးခတ္သြားမည္ ျဖစ္သလို လူမႈေရးအလုပ္ မ်ားကို ပိုမိုလုပ္ေဆာင္ရန္ ရည္မွန္းထားေၾကာင္း ကိုလည္း သူက ေအာက္ပါအတိုင္း ဖြင့္ဟသည္။

“ကြၽန္ေတာ့္ေယာကၡမ ေဒါက္တာေဒးဗစ္႐ံုမို စတင္ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြကို သူ႔ကိုယ္စား ကြၽန္ေတာ့္ အမ်ဳိးသမီးက ဦးေဆာင္ေနရတယ္။ သူဦးေဆာင္ေတာ့ ကိုယ္လည္း ပါရတာေပါ့ေနာ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ Church မွာက မူးယစ္ေဆးစြဲ လူငယ္ေတြကို အက်င့္စာရိတၱ ျပဳျပင္တဲ့ လုပ္ငန္းရယ္၊ မိဘမဲ့ကေလးေတြကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ ေပးတာရယ္၊ အနာႀကီး ေရာဂါသည္ေတြကို ျပဳစုေပးတာရယ္တို႔ လုပ္ေနတယ္။ ေရရွည္မွာေတာ့ လူမႈေရး လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ဖို႔ ပိုအားသန္တယ္။

ဂစ္တာတီးတာကေတာ့ ကိုယ္လည္း ဝါသနာပါေတာ့ ဆက္တီးသြားမယ္။ ဂစ္တာပညာရပ္ တိုးတက္ဖို႔ ဆက္ေလ့လာခ်င္စိတ္လည္း ရွိတယ္။ ဒီစိတ္ေတြက မကုန္ႏိုင္ဘူး။ အဲဒီစိတ္ေတြ ကုန္သြားတဲ့ တစ္ေန႔လည္း ဂစ္တာတီးျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ စိတ္အား ထက္သန္ေနမွလည္း ဂစ္တာတီးျဖစ္မွာပါ”

(သန္႔ဇင္ဦး)